Lieshout

• In de Romeinse tijd waren er landbouwers in Lieshout. Misschien is daarna Lieshout weer enige tijd verlaten geweest. Karolingisch aardewerk is wél gevonden 
• Er is in de cijnskring geen nederzettingsnaam met zoveel schrijfvarianten. Het is een samengestelde naam uit twee afzonderlijke elementen, nl. 'lies' en 'hout'. Hout duidt op bos of geboomte. Het eerste deel geeft problemen. Van Berkel prefereert de prominente aanwezigheid van liesgras, een weinig gewaardeerde grassoort. De lokale historici hebben een andere visie en gaan uit van 'lide' = weg, gang, pad en’holt' = bos. De 'lide' was het pad dat langs de oostrand van het dichte bos (het Lieshouter Bosch) liep en de doorgang vormde door de overwegend moerassige strook tussen de twee hoger gelegen gebieden als onderdeel van de oude zuid-noord route waarvan Romeinse sporen zijn aangetroffen. Deze lide of doorgang heeft zijn naam gegeven aan het dichte compacte bos, als het meest in het oog springende oriëntatiepunt ter plaatse, het lide(s)-holt of doorgang(s)bos. Een afleiding van 'lede = waterloop sluit men uit, niet alleen vanwege de ie-klank die in de naam terugkomt, maar ook omdat er in de omgeving van het bos geen beek van enige betekenis lag.

• De keer dat 'lede' opduikt is op de rugzijde van de oorkonde van 1146, waar met een 13e of 14e eeuwse hand de naam Lieshout is weergegeven met 'silva de Leede' = het bos van [of bij] de waterloop, in plaats van 'silva de Lide' = het bos van de doorgangsweg. Men beschouwt de verwisseling van lede / lide als een verklaarbare vergissing. Toen was immers de oude zuid-noord route al lang in onbruik geraakt en was de 'lide' niet meer als zodanig herkenbaar.

• Mogelijk is de afschrijver van de oorkonde beïnvloed geweest door de rond 1246 gegraven Ginderdoorseloop, die in de Helmondse cijnsregisters genoemd wordt: 'fossa tendente circa nemus' = de waterloop die zich uitstrekt in de omgeving van het bos. Künzel plaatst een vraagteken bij het tweede bestanddeel en Gysseling geeft slechts de oudste vermelding uit 1199, maar onthoudt zich verder van ieder commentaar. Parallelvormen hebben we in de literatuur niet gevonden.